ခရမ္းျပာေန႔

ဒီေန႕လည္းေနမသာဘူး
အလြမ္းေတြ နဲ႕အံု႕ဆိုင္းေနတဲ့ေကာင္းကင္က
ငါ အစားမွားခဲ့တာပါတဲ့ သူ႔ေခ်ာ္ရည္ေတြသြန္ခ်ျပီးေျပာတယ္၊
ေစာင့္ေနက်ကားမွတ္တိုင္ေလးမွာ ဘယ္ေတာ့စိမ္းလာမည္မသိတဲ့မီးပြဳိင့္ေလးကိုေငးရင္း ငါ့ကိုယ္ငါေပ်ာက္ဆံုးေနခဲ့၊
အစရွိလွ်င္ အဆံုးရွိတယ္တဲ့ ေကာက္ေႀကာင္းမေလးေရ--- ငါတို႕ႏွစ္ျပီးဆံုးသြားျပီလို႕သတ္မွတ္မယ္ဆိုလွ်င္ အစကုိဘယ္လိုျပန္ပံုေဖၚႀကမလဲ၊
 ေကာင္းကင္ကိုေမာ့ႀကည့္ေတာ့သူလည္း
သူ႕ေမာဟနဲ႕သူ
ငါ့ကိုယ္ငါျပန္ႀကည့္မိေတာ့လည္း ငါ့ေသာကနဲ႕ငါ
ေဟာ ၾကည့္စမ္း
စမ္းေခ်ာင္းေလးျဖတ္စီးဆင္းသြားတယ္
 ေကာင္းကင္ေရ
မင္းငိုေနသလား ငါေတာ့ဘယ္ေတာ့မွမငိုဘူး
ေကာင္းကင္ကျပန္ေမးတယ္
 မင္းက 
တိဗက္ေဆာင္းရာသီလားတဲ့
 ေကာင္မေလးေရ
ငါဘယ္လိုေျဖလိုက္ရမွာလဲ
 ည--အိပ္ေဆးမတိုးတာဘယ္ေလာက္ႀကာျပီလဲ၊ တစ္ဘ၀မွာတစ္ခါဘဲမက္ခြင့္ရွိတဲ့အိပ္မက္
 ဘာေႀကာင့္မ်ားနင္ ငါ့ေကာ္ဖီခြက္ထဲ အလြမ္းနဲ႕ေရာ ခက္ခဲ့တာလဲ၊
ခုေတာ့ 
လူမသိသူမသိ တိတ္တိတ္ေလးဖ်ားနာေနတဲ့အိပ္ယာေလးနဲ႕ 
အလြမ္းေတြ
မင္းအလိုက် သံသရာရွည္ေအာင္ဆန္႕လိုက္ပါတယ္၊