Wednesday, November 21, 2012

ေလျမဴးနဲ႔ရူးေနတဲ့တိမ္



သူမက ညေနခင္းအလင္း၀တ္ရံုနဲ႔အျမဲလာေနက်
အဲဒီအခ်ိန္
ဘယ္လိုစကားလံုးေတြနဲ႔ဆည္းဆာကိုႏႈတ္ဆက္ရပါ့
ငါက ဗန္ဂိုးမဟုတ္သလိုရိုလင္ဗတ္လဲမျဖစ္ခဲ့ေတာ့
အစရွာရင္းဆြံ႕အသြားတတ္တဲ့ေရာဂါနဲ႔
ဘ၀က
ခုမွ ႏုပ်ဳိမႈကိုခံစားတတ္လာခဲ့တယ္၊
ကိုင္းဖ်ားမွာေမးတင္ေနတဲ့လရိပ္လို
ကိုယ့္ကံတရားရဲ႕တည္ျငိမ္မႈက မင္းႏႈတ္ခမ္းထက္မွာျငိတြယ္၊
တကယ္တမ္းက်ေတာ့
ေဟာဒီစာသင္ခန္းေလးထဲကတိုက္ဆိုင္မႈက
ေမ်ာေနတဲ့ျမစ္ေတြလုိပဲလား
ဖမ္းဆုတ္မရခဲ့တဲ့မင္းအထိအေတြ႔ကိုလြမ္းတယ္၊
အေျခမဲ့အေနမဲ့နဲ႔
မနက္ျဖန္ဇာတ္အိမ္ဖြဲ႕မႈနရီနဲ႔ရစ္သမ္ေတြတမ္းညွိဘို႔အတြက္
ဘယ္ဘက္ရင္ဘတ္တစ္ျခမ္းေႏြးေႏြးေပးေနရတာေမာတယ္၊
ဥာဏ္ထိုင္းတယ္လို႔ႀကထင္မလား
သဘာ၀တရားေဖးမမႈနဲ႔ျပန္လွည့္လွည့္လာတဲ့သူမစိတ္နဲ႔
ဟိတ္ႀကီးဟန္ႀကီး
ကိုယ္ကတစ္ေလာကလံုးကိုအံု႔အံု႔ျပီးႀကည့္တတ္ေနမိေပါ့၊
လွည္းတန္းလမ္းမ
မီးပြိဳင့္ေရွ႕မွာက်က်န္ခဲ့တဲ့အိပ္မက္စိမ္းေတာတန္းေလးမ်ား
အက်ိဳးအေက်ဘ၀နဲ႔ျဖစ္ျဖစ္
မင္းကိုင္ေနက်ဖိုင္တြဲေလးထဲခိုနား၀င္ခ်င္ခဲ့ရဲ႕၊
ငါမသိေသးတဲ့ငါ့အနာဂတ္မွာ
တစ္ေန႔က်
မေနာ္ဟရီရဲ႕ပန္းေလွလမ္းခြဲကဗ်ာကိုဆက္ေရးသူဟာငါျဖစ္မည္လား
အေတြးမွာ
ဘာေကာက္ေႀကာင္းမွခ်ိတ္မေနတာပဲေကာင္းမယ္၊
ဒီေန႔
ကဗ်ာေတြေလေနတယ္
စကားလံုးေတြေသေနတယ္
စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္
ငါ့ကိုယ္ငါျပန္ႀကည့္တဲ့အႀကည့္မွ
ေလျမဴးနဲ႔ရူးေနတဲ့တိမ္ေတြပဲျမင္တယ္
အဲဒီတိမ္ေတြထဲမွာ-----------------။

1 comment:

ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ခန္းနားမႈမ်ား said...

အေ၀းေရာက္ခ်စ္သူကိုလြမ္းမိပါတယ္